Air Iberia business class

We schrijven het begin van de zomervakantie. Lieutenant Luxury Food bevindt zich in de internationale luchthaven van Madrid, op weg naar LAX in Los Angeles. Wat hij ginds verloren heeft - of hoe hij in Madrid beland is - gaat u weinig aan. Deze missie gaat louter over de trip zelf: een meer dan 12 uur durende vlucht met Air Iberia, in business class zoals het de luitenant betaamt.

De ervaring begint nog voor het vliegtuig opgestegen is. In afwachting van het boarden is de luitenant welkom in de business lounge - waar men bij een complementary drankje in een comfy chair de runway overschouwt, de vele kranten en magazines kan doorbladeren, of tussen connecting flights een verfrissende douche kan nemen in een eigen, voortreffelijk uitgerust badkamertje. Voor vroege vogels - wat elke transatlantische reiziger wel eens is - wordt een ontbijtbuffet voorzien, en doorheen de dag vindt u minstens soep, snacks en fruit. Vergewis u er van gebruik te maken van deze voordelen, en u zal uzelf snel, vrij van zorgen, door de voor de overige reizigers stressvolle luchthavenhal zien schrijden.

Na een korte wandeling naar de gate kan Lieutenant Luxury Food vrijwel onmiddellijk (en bij voorrang) boarden, waarna een stewardess - even vriendelijk als altijd - nog voor hij goed en wel geïnstalleerd is al met een glaasje cava aan komt draven. Meestal laat de luitenant de glaasjes cava aan zich voorbij gaan, maar gezien de herkomst van de organiserende luchtvaartmaatschappij laat hij ze ditmaal wel smaken. Air Iberia neemt uitgebreid de tijd voor het aperitief, wat wellicht meer te maken heeft met het boarden van de honderden, zweterige passagiers in economy.

Na een vlotte take off wordt onmiddellijk van start gegaan met de voorgerechten. Ze worden allemaal tegelijk gebracht, voorafgegaan door een galant stoffen tafellakentje. De luitenant kiest voor een rode Rioja, en kan verder rekenen op zilverwaar en keramieken borden om de maaltijd te dragen. Bij een slaatje met Galiameloen zorgen pompoenpitten voor een knapperige toets. De manchegokaas is lekker. Er ligt een volle druif en een kwart walnoot bij, maar die druif en kwart walnoot recenseren zou een beetje zijn zoals de applauswisselspeler quoteren. De gazpacho wordt met verkruimeld, hardgekookt ei geserveerd, wat echter niet kan verstoppen dat de koude soep uit brik komt. Dat ze ter plekke uit het betreffende brik geschonken wordt, zal daar ook wel wat mee te maken hebben. Bij de gerookte zalm ten slotte, verkeerd aangekondigd als kabeljauw, voel je dat deze eerder nog bevroren was.

Voor de hoofdgerechten valt te kiezen uit kabeljauw (of niet?) met een kruidige korst met paprika, een pasta met kaas waar niet meer uitleg bij volgt, of een stukje kip die met kersen en zowaar foie gras werd opgevuld. Het laat zich raden waar de luitenant voor kiest. Toch lijkt hij - naarmate turbulentie met het vliegtuig speelt - even spijt te krijgen dat hij niet voor de mysterieuze pasta ging. Hoewel de kip het spoor van de foie gras volledig bijster is, blijkt ze wel een voltreffer. Ze wordt geserveerd met een verrassende en lekkere couscous met kaneel en verder amandelen, rozijnen, en een verdwaalde, slappe groene asperge. De luitenant heeft zijn groenten graag platgekookt. Wat zou dit geheel uitstekend aansluiten bij de verloren gewaande ganzenlever! Bij het serveren  van het nagerecht merkt Lieutenant Luxury Food dat zijn ijsje eigenlijk een frambozensorbet is, waarna hij nog snel kan wisselen naar een prima chocoladedessert op kruimeldeeg, waarbij de bekende dessertwijn Tres Leones geserveerd wordt.

De maaltijd kan met wat slechte wil wisselvallig genoemd worden, maar uiteindelijk gaat het om de stoel die mag ingenomen worden. Die ervaring is onnavolgbaar. Geen sprake van een met een flatulent grootmoedertje gedeelde armsteun, geen sprake van een microberijk uitklaptafeltje dat ingeklapt meer genadeloos dan Joe Pesci de knieschijven zal breken, en geen sprake van een gangpad dat eerder vroeg dan laat een even aantrekkelijke als onbereikbare en vooral wanhopige slaapplaats lijkt. Bij een vliegtuigtrip denkt men vaak aan een uitgebreid gamma on board entertainment met de meest recente films en series. De rechten op die films zijn nu eenmaal goedkoper dan het fysiek comfort van de reizigers. Wie voor business kiest, ruilt in feite die afweging om. De luitenant kan niet wachten om zijn zetel om te toveren tot een horizontale cocon van schaamteloos genot, en wat volgt is een tien uur durende snoozesessie die pas eindigt als het jammer genoeg tijd is om op te staan ... euh … het vliegtuig te ontboarden. Negen tijdzones verder is er van een jetlag geen sprake, en is het aan de luitenant om zijn woord te verkondigen middels deze column: kies voor je gezondheid, vlieg business.