Excalibur


Waarom laten we restaurant Excalibur zichzelf niet voorstellen? Het volgende staat te lezen op resto.be: 'Deze historische herberg bevindt zich vlakbij het bedevaartsoord Oostakker-Lourdes en geniet een even onverwoestbare reputatie als het staal waaruit het gelijknamige magische zwaard werd gesmeed.' Een zaak die zichzelf op zulke poëtische wijze en met zulk ijzersterk vertrouwen aan de bezoeker presenteert verdient een bezoek van Captain Critic.


Die onverwoestbare reputatie bevindt zich in het geval van Excalibur vooral op het vlak van de Vlaamse klassiekers, en dan met name iets wat je niet zo heel erg veel meer op de Vlaamse menukaarten terugvindt: paling. Op zich een smerig, glibberig creatuur, maar de kapitein durft er al eens eentje naar binnen te werken. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat er als hoofdgerecht gekozen wordt voor paling in het groen, de moeder aller slijmerige aalbereidingen.


"Eet Captain Critic deze keer geen voorgerecht?", hoor ik u denken. Wel ten eerste, moei u met uw eigen zaken. En ten tweede, jawel. Twee smakelijke breydelhamkroketjes om precies te zijn. Veel woorden maken we er verder niet aan vuil, aangezien de paling toch datgene is waar het meest naar uitgekeken wordt. Ontgoochelen doet die zeker niet; de paling is zacht en de saus verre van waterachtig, toch wel een risico bij een gerecht als dit. Maar verbluffen doet de paling nu ook weer niet. De frietjes ten slotte zijn à volonté, zoals het hoort in een zaak als deze. Het slaatje is standaard en saai.


Conclusie: wie houdt van Vlaamse klassiekers zoals paling in het groen, en wie het niet deert daarbij een overdosis dioxines binnen te krijgen (bron: Wikipedia) weet waar hij moet zijn.
 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor