Jackie's Bagelbar


De bagel is misschien wel hét bekendste exportproduct van de fantastische joods-New Yorkse eetcultuur, en met Jackie’s Bagelbar gaat Gent inmiddels al enkele jaren die New Yorkse toer op. De verschillen tussen de Big Apple en de parel aan de Leie zijn uiteraard niet min, maar er zijn ook gelijkenissen. New York heeft het Statue of Liberty, Gent heeft Jacob Van Artevelde. New York heeft de Yankees, Gent de Buffalo’s. New York heeft Don Corleone en de maffia, Gent heeft Daniël Termont en de Gentse SP.A-fractie.


Het is mooi weer, dus neemt de kapitein ’s middags plaats op een tafeltje voor de deur van Jackie’s Bagelbar. Als je heel erg goed probeert, maar dan ook héél erg goed, waan je je op Jackie’s stoepterras in de Vlaanderenstraat even in Brooklyn of Manhattan. De selectie belegde bagels is groot en je kan bovendien kiezen uit een tiental verschillende bagelbroodjes en 6 verschillende soorten cream cheese. Het is niet bepaald makkelijk kiezen maar na rijp beraad opteert de kapitein voor de L.A., een bagel met pastrami, mosterd en augurken. Het broodje wordt een jalapeño-broodje, de creamcheese fijne kruiden. De kapitein maakt zich wel de bedenking dat de naamskeuze van de gekozen bagel niet helemaal correct is: pastrami is een typisch Joods-New Yorkse charcuterie die in elke New Yorkse deli te vinden is, en is veel minder kenmerkend voor Los Angeles. Soit, het feit dat er al een andere bagel genaamd ‘New York’ (die met gerookte zalm) op de kaart staat, zal daar een verklaring voor zijn. Hoe dan ook: een joodse bagel met joodse pastrami? Captain Critic gaat voor de full Jewish experience. Nóg joodser had gekunnen, maar enkel als de kapitein zich eerst had laten besnijden om dan, getooid met een keppeltje, een muurtje te metselen rond de voltallige Gentse Palestijnse gemeenschap (ze zijn naar het schijnt met 3).


De bagel die de kapitein voorgeschoteld krijgt is niet enorm groot, maar de prijs is dan ook democratisch. Op het eerste zicht is de bagel zelf misschien net iets te lang gebakken, maar die perceptie verdwijnt al bij de eerste hap. Het broodje heeft een krokante korst en is tegelijk zacht en ‘chewy’ vanbinnen, zoals het een echte bagel betaamt. Dat het een jalapeño-broodje is, had Captain Critic niet geweten als het hem niet verteld was. De combinatie van én cream cheese én mosterd lijkt op het eerste zicht misschien wat vreemd, maar de kapitein heeft er alvast geen last van. Integendeel: de combinatie met de plakjes pastrami en de dikke schijven augurk is zeer smakelijk. Er is nog wat plaats voor een klein dessert, in dit geval een zelfgemaakte American cookie. En die is verre van slecht: zacht en brokkelig, zoals de mensheid haar cookies graag heeft.
 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor