Vrijmoed (1)


Naar het schijnt zou chef Michaël Vrijmoed nog samengewerkt hebben met een zekere Peter G., in een plaatselijke taverne in Kruishoutem. Het zou ook om iets chiquers dan een taverne kunnen gaan, maar de kapitein is er tot op heden nog niet geweest, dus kan hij niet oordelen … Sinds een aantal jaar heeft Michaël een eigen stek in centrum Gent en met een Michelinster en een 16/20 in de Gault&Millau kan je niet zeggen dat het hem niet voor de wind gaat. De chef is daarnaast ook nog eens gezegend met een pracht van een achternaam, een naam als die van een middeleeuwse ridder: Vrijmoed. Het overal terugkerende logo van het restaurant vertoont niet toevallig gelijkenissen met een wapenschild. Zo is het makkelijk om je restaurant te vernoemen naar je eigen achternaam. Als Michaël pakweg ‘Vangenechten’ had geheten, zou hij zijn inspiratie wel elders gezocht hebben.



Captain Critic kiest voor het menu ‘Vrijmoed’. De bediening verloopt vlot en professioneel, enkel het bestellen van de wijn laat iets te lang op zich wachten, maar die wijn - Vacqueyras - is dan weer het wachten waard. Vrijmoed is een ideale plek voor een vegetarisch menu (daarvoor is de zaak al meermaals gelouwerd), en ook al kiest de kapitein het menu mét dode dieren, de amuses bij het aperitief zijn volledig veggie. Geen probleem, de kapitein kan het gevulde eitje met mimolettekaas, de frisse pickles, en het duohapje op basis van aubergine best appreciëren. De eerste gang is een aspergesalade met gerookte paling, radijs en wasabi. De presentatie is fijn en verzorgd maar toch naturel, en de smaken zijn perfect in balans. Wat volgt is een tartaar van rode biet met mosterdzaad en Baskisch Txogitxu-rundvlees. Dat vlees is over de tartaar van rode biet geraspt alsof het parmezaanse kaas was over een spaghetti bolognese. Best verrassend, al komt het de presentatie misschien iets minder ten goede.



Het derde en laatste voorgerecht is een licht gebakken langoustine met prei, basilicum en een intens smakende bisque. OK, het is maar één langoustine, maar waarschijnlijk wel de lekkerste langoustine die Captain Critic ooit al naar binnen mocht werken. Ook al was alles tot nu toe van topniveau, met het hoofdgerecht moet het beste eigenlijk nog komen: ongelooflijk zacht en lichtjes vettig (zo heeft de kapitein het graag) Frans Lozère-lamsvlees. Dat in combinatie met curry en jonge wortel zorgt voor een topgerecht.


Na een divers kaasbordje met vijf verschillende kazen, gedroogde vijgen en chutney volgt een gewaagd dessert. Het gewaagde zit niet in de rabarber of de witte chocolade, maar in de combinatie van deze ingrediënten met stukjes avocado. De rabarbergranité is heerlijk fris, en de mousse met witte chocolade en stukjes rabarber interessant en origineel. Er wordt wel op een dunne koord gedanst want een grotere verhouding avocado zou een afknapper geweest zijn. Een chef van dit kaliber mag echter experimenteren, sterker, dat moet hij zelfs.



Na een single malt, enkele zoetigheden en een tafelbezoekje van de chef zelf, gaat Captain Critic tevreden terug huiswaarts. Vrijmoed is zonder twijfel top in Gent, en heeft absoluut nog progressiemarge. Until we meet again, ridder Michaël.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor