Le Mesclun

De luitenant overwintert graag in de Provence, waar het altijd heerlijk vertoeven is. U verwacht te weten te komen waar de beste croissants te vinden zijn, welk wijndomein u laat proeven zonder vervelende vragen als “gaat u nog iets kopen?” te stellen, of welk immobiliënagentschap u nog als een geïnteresseerde koper benadert - en niet als de nieuwsgierige dromer waarvoor men u al dan niet terecht verslijt. Helaas, zelfs buiten het seizoen moet u altijd iets kopen als u proeven gaat, en komt een Vlaming op zoek naar een investering in een vakantiehuisje in Zuid-Frankrijk even oprecht over als een Hollander in een galerij “op zoek naar wat kunst om aan de muren te hangen”. Gelukkig heeft geen enkele croissant in Frankrijk de luitenant ooit teleurgesteld. Een recensie van bakkers zou echter gauw eentonig worden, dus zoekt de luitenant een restaurant op.

Dat restaurant vindt Lieutenant Luxury Food in Séguret, nabij de Dentelles de Montmirail, en integraal geklasseerd door het Franse departement voor monumentenzorg als één van de tien mooiste dorpen van Frankrijk. De geïnteresseerde lezer herkent de streek wellicht beter van de wijnkaart, met naburige dorpen al Sablet, Gigondas, of Vacqueyras. Met een driegangenmenu aan 35 euro komt een beetje restaurateur al gauw op de radar van Michelin, maar vooralsnog heeft dit restaurant Le Mesclun nog geen ster opgeleverd. Reserveer bij mooi weer tijdig een plekje op het terras, wat een fenomenaal uitzicht over de Rhônevallei biedt.

De luitenant kiest voor vier gangen, en gaat van start met een rode muscat uit het evenzeer naburige Beaume de Venise. Bij het aperitief komen de amuses in twee variëteiten, maar wat rekenwerk leert de luitenant snel dat slechts één van beider variëteiten hem toekomt, wil het hele gezelschap een amuse hebben. Één hapje is een espuma van Sint-Jakobsnootjes met avocado, maar een bijdehante luitenant herkent die ingrediënten uit het komende voorgerecht, en gaat wijselijk voor de espuma van bloemkool met vanille, een veelbelovende start.

Het voorgerecht is meer dan een schot in de roos. Op een subtiel gekruide guacamole ligt een ruwe volkorencracker met vier bescheiden, maar tot perfectie gegaarde Sint-Jakobsvruchten. Venkel, wortel, verschillende soorten kalebas, groene kruiden, en een schijfje chioggia-biet brengen evenveel smaak als kleur in het gerecht. Het bordje is een beeldje, maar pas halfweg dit voorgerecht beseft de luitenant dat als le Mesclun dit niveau volhoudt, deze resto in aanmerking komt voor een sporadische bijdrage aan Lieutenant Luxury Food’s gastrubriek. De foto capteert dus slechts een half bord, maar wat voor een bord!

Het hoofdgerecht is evenzeer heerlijk. Een half duifje ligt op een risotto van tarwe, waarover geklaarde boter - opgewerkt met de verschillende kruiden die de provence rijk is - gedruppeld is. Het geheel is stevig gezouten, en heeft dus evenveel smaak. Het geheim van de Luitenant bij het kiezen van wijn is eenvoudigweg op zoek gaan naar een Côte du Rhône. Maar in het wijnwalhalla zelf vertrouwt de Luitenant dan maar op een rode wijn uit Séguret zelf. Na het hoofdgerecht wordt even gepauzeerd met een mousse van citroen en een sorbet van Yuzu. Een knetterend gerecht - met dank aan de knettersnoepjes die u misschien nog uit uw jeugd kent, verwerkt in de citroenmousse.

Als afsluiter krijgt de luitenant een ijsje van framboos en chocolade - wat een vreemde leverkleur oplevert - op een koek die meer wegheeft van biscuit dan van zanddeeg maar in feite tussen de twee zweeft, omspoten met banketbakkersroom en wat onhandig in twee gesneden. Patisserie is niet het beste wat de chef die avond voorschotelt, en het doet de vraag rijzen waarom het viergangenmenu een pré-dessert krijgt, en bijvoorbeeld geen après-voorgerecht? Toch genoot de luitenant van een aangename avond met twee spetterende gangen en een heerlijke amuse-bouche. Meer dan genoeg voor een gastbijdrage.